Fotografia cyfrowa - od czego zacząć?

Cześć,

postaram się tu opisać podpowiedzieć takie podstawy fotografii cyfrowej  od czego zacząć czym się sugerować przy robieniu zdjęć lustrzanką. Jeśli podam konkretne ustawienia będę sugerował się na moim lusterku czyli Nikon D3200.

Raczej wszystkie nikony mają podobne menu to z nimi nie powinno być problemu, trochę inaczej będzie z Canon, Sony, Pentax czy inne nie znam ich nemu może być trochę trudniej ale do ogarnięcia.

Na początek wiem że to trudne bo chyba nikt tego nie czyta, ale warto zapoznać się z instrukcją obsługi chociażby tylko żeby wiedzieć do czego jaki guzik jest na naszym aparacie, z instrukcją przed sobą i aparatem w ręce sprawdź co do czego. Jeśli chcesz żeby Twoje zdjęcia były takie jak tego sobie życzysz i chcesz bawić się fotografią, a nie tylko "pstrykać fotki" nie używaj programu AUTO to program dla ludzi z powyżej trzema promilami alkoholu we krwi, dlaczego odpowiem w dalszej części.

Mały słowniczek fotograficzny:

Aberracja

Jest to wada układu optycznego (soczewki, zwierciadła, obiektywu) powodująca zniekształcenia, przebarwienia lub nieostrość obrazów uzyskiwanych przy jego udziale. Rozróżniamy kilka typów aberracji : sferyczna, koma, astygmatyzm, dystorsja, chromatyczna. Aby zlikwidować aberrację stosuje się specjalne układy soczewek.

Adapter

Urządzenie umożliwiające zastosowanie w aparacie innego rodzaju filmu niż dedykowany (np. kaseta do filmów zwojowych). Adapter to również specjalny pierścień, który pozwala mocować filtry lub obiektywy o innych wymiarach gwintu.

Autofocus – (ang. automatic focus)

Automatyczna regulacja ostrości obrazu. Często używany skrót to AF.

Auto Bracketing

Jest to tryb w aparacie w którym możliwa jest do wykonania seria trzech zdjęć o zróżnicowanej ekspozycji: pierwsze ujęcie jest niedoświetlone o zadaną wartość, drugie naświetlone prawidłowo, a trzecie prześwietlone. Dzięki tej funkcji możemy sfotografować jedno i to samo ujęcie, a potem wybrać jego najwłaściwszą wersję. Metoda bardzo często wykorzystywana przy zdjęciach HDR.

Balans bieli

System równoważenia kolorów w różnych typach oświetlenia. W zależności od natężenia i rodzaju źródła światła kolory mogą wyglądać bardzo odmiennie. Balans bieli jest więc taką korektą koloru by „biel była biała”, a pozostałe kolory tworzyły właściwa paletę. Aparaty cyfrowe oferują automatykę balansu bieli, a bardziej zaawansowane modele mają dodatkowo tryby balansu odpowiednie do sytuacji (np. do światła żarowego, jarzeniowego, słonecznego itd.).

Blenda

Blenda - ekran odblaskowy - element służący do odbicia światła w celu uzyskania odpowiedniego oświetlenia fotografowanego obiektu. W zależności od użytego materiału odbite światło przybiera różne formy: ciepłe kolory i ostre cienie (powłoka metaliczna - złota) zimne kolory i ostre cienie (powłoka metaliczna - srebrna), czy też rozmyte cienie przy zimnych kolorach (powłoka niemetaliczna - biała). W zastosowaniach amatorskich często jako blendę wykorzystuje się materiały ogólnodostępne, takie jak: lustra, papier, styropian, aluminiowa folia spożywcza i inne.

Bokeh

Bokeh - (wym. boke) to transliteracja japońskiego słowa oznaczającego rozmycie, opisującego w fotografii sposób oddawania nieostrości obiektów znajdujących się poza głębią ostrości. Miękkie rozmycie wyodrębnia z tła główny motyw fotografii, nie odwracając od niego uwagi niepotrzebnymi szczegółami. Wykorzystywane jest to często w portretach.

Celownik

Wizjer, przez który patrzymy aby właściwie skomponować zdjęcie. Prostsze aparaty stosują celownik optyczny czyli małe okienko umieszczone nad obiektywem. Ich wadą jest widoczna przy małych odległościach rozbieżność między obrazem widocznym w celowniku a tym, który jest faktycznie rejestrowany (błąd paralaksy). Inny typ to celownik TTL, w którym widzimy dokładnie to co trafi do sensora światłoczułego.

Czułość filmu (ISO)

Czułość to wielkość określająca stopień reagowania filmu fotograficznego na światło. Znajomość czułości umożliwia określenie prawidłowej ekspozycji. Im wyższa światłoczułość, tym krótszy czas potrzebny do naświetlenia danej klatki. Możemy w ten sposób uniknąć stosowania statywu do wykonywania zdjęć w słabym oświetleniu. W aparatach cyfrowych często mamy możliwość wybrania czułości ISO. Niestety, zbyt wysoka czułość ISO w technice analogowej skutkuje zwiększonym ziarnem, w technice cyfrowej będzie zwiększała możliwość powstania na wykonanym zdjęciu szumów.

Dystorsja

Wada obiektywu widoczna szczególnie przy szerokim kącie obrazu, polegająca na skrzywieniu linii pionowych bądź poziomych w miarę oddalania się od centrum kadru. Widzimy to jako beczułkowatą lub wklęsłą deformację obrazu, w której linie nie są równoległe.

Ekspozycja

Ilość światła przyjęta przez emulsję lub sensor światłoczuły podczas naświetlania. Na wartość tę wpływ ma przede wszystkim oświetlenie miejsca, w którym robimy zdjęcie, a regulowane jest przez dobór czułości, czasu naświetlenia oraz przysłony. Ekspozycja wyrażana jest przez wartość ekspozycji EV (Exposure Value).

Ekwiwalent ogniskowej

Odpowiednik ogniskowej obiektywu aparatu cyfrowego dla klasycznego aparatu na film 35mm (małoobrazkowy). Różnica między tymi parametrami wynika z tego, że element światłoczuły (CCD) jest znacznie mniejszy niż wymiary zwykłej klatki filmowej 24 x 36mm. Ekwiwalent ogniskowej podaje się dla ujednolicenia nazewnictwa.

Filtry

Dodatkowe soczewki stosowane w razie konieczności skorygowania wad obrazu lub jako zaplanowany efekt „artystyczny”. Filtry w najpopularniejszej postaci sprzedawane są w nagwintowanych ramkach, które nakręcamy na końcówkę obiektywu aparatu. Wyróżniamy filtry korekcyjne, kompensacyjne, kontrastujące, polaryzacyjne, UV i inne.

Flash

Wbudowana lub zewnętrzna lampa błyskowa stosowana kiedy światło naturalne (zastane) jest zbyt słabe. Moc lampy podaje się liczbie przewodniej.

Głębia ostrości (GO)

Fragment przestrzeni, w której wszystkie sfotografowane obiekty są ostre. 

Czym jest głębia ostrości ?

Głębia ostrości (ang. Depth Of Field – DOF) to termin opisujący obszar pola widzenia za punktem ostrości i przed nim, w którym zachowana jest ostrość obrazu. Obiektyw nastawia się tylko na jeden punkt, który jest w najwyraźniejszej płaszczyźnie obrazu. Jednak regulując głębię ostrości, możemy zmieniać zakres w jakim obraz jest wyraźny – ostry.

O głębi ostrości decydują 3 główne czynniki :

ogniskowa obiektywu

przysłona

odległość punktu ostrości

Aby w pełni kontrolować głębię ostrości, musimy nauczyć się kontrolować każdy z powyższych czynników.

Kontrola przysłony

Ustawienie przysłony to najważniejszy czynnik kontroli nad głębią ostrości. Ogólna zasada głosi, że im szersze otwarcie przysłony, tym mniejsza głębia ostrości. Na przykład przysłona f/2.8 (duże otwarcie – mała głębia – dużo światła w obiektywie) nie da tak dużej głębi ostrości jak przysłona f/22 (małe otwarcie – duża głębia – mało światła w obiektywie).

Ogniskowa obiektywu

Obiektywy szerokokątne dają znacznie większą głębię ostrości niż teleobiektywy z tą samą przysłoną. Na przykład obiektyw 24 mm z przysłoną f/8 daje znacznie większą głębię ostrości … jedynie wtedy gdy nie bierzemy pod uwagę wielkości fotografowanego obiektu. Michael Reichmann udowadnia, że jeśli brać pod uwagę wielkość fotografowanego obiektu, to głębia ostrości będzie taka sama, zarówno dla szerokiego kąta jak i przy teleobiektywach.

Odległość punktu ostrości

Ostatni czynnik to odległość, w jakiej znajduje się punkt ostrości (fotografowany obiekt). W wypadku każdego obiektywu jest tak, że im większa odległość punktu ostrości, tym większa głębia ostrości. Należy pamiętać, że głębia ostrości nie rozciąga się równomiernie po obu stronach punktu ostrości – zazwyczaj jest dwa razy większa za tym punktem niż przed nim. Jednak przy bardzo małych odległościach np. w fotografii makro, te proporcje niemal się wyrównują.

Kiedy używać małej głębi ostrości ?

Gdy wykonujemy zdjęcie przy bardzo dużym otwarciu przysłony wówczas większość obrazu pozostanie nieostra. Ostrość jest widoczna jedynie w punkcie ostrości, dzięki temu możemy uwydatnić jedynie te elementy zdjęcia, na których nam szczególnie zależy. Portrety są wyjątkowo udane, kiedy osoba portretowana jest wyizolowana i na niej skupia się cała uwaga obserwatora.

Do zapamiętania, mała głębia ostrości to :

jak największe otwarcie przysłony

zwiększenie odległości między aparatem a obiektem fotografowanym

teleobiektyw

Kiedy używać dużej głębi ostrości ?

Duża głębia ostrości jest nam potrzebna wtedy, gdy chcemy by jak największa cześć zdjęcia była ostra. Z pewnością takim zastosowaniem będzie fotografia krajobrazowa – tego typu fotografie są udane gdy wszystkie jego części są wyraźne. Duża głębia ostrości jest również istotna wmakro fotografii, gdzie szczególnie ważne jest aby jak największa cześć fotografowanego obiektu była ostra.

Do zapamiętania, duża głębia ostrości to :

jak najmniejsze otwarcie przysłony

szeroki kąt

ustawienie ostrości na odległość hiperfokalną

Hiperfokalne ustawianie ostrości

Odległość hiperfokalna (ang. Hyperfocal Distance) jest to najmniejsza odległość, na którą trzeba ostrzyć, by głębia ostrości kończyła się w nieskończonej odległości (ostrość „po horyzont”). Głębia ta, zaczyna się w połowie odległości między aparatem, a odległością hiperfokalną i kończy w nieskończoności. Odległość hiperfokalna zależy od konkretnej wartości przysłony oraz ogniskowej obiektywu, a do jej ustawienia przydatna jest skala głębi ostrości nanoszona na obudowach wielu obiektywów. Aby ustawić odległość hiperfokalną musimy jedynie nastawić ostrość obiektywu na nieskończoność, potem sprawdzić na skali obiektywu, jaka odległość ostrości jest najbliższa przysłonie, której właśnie używamy. Należy pamiętać, że kiedy używamy tej techniki, obraz w wizjerze może wydawać się nieostry – w takim wypadku możemy skorzystać z funkcji podglądu głębi ostrości.

Interpolacja

Uśrednienie wartości naświetlenia sąsiadujących ze sobą punktów światłoczułych. Każdy piksel odpowiada za jedną z trzech barw RGB dlatego dopiero zinterpolowany obraz zawiera pełną informację o rzeczywistej barwie obrazu.

Karta pamięci

Pamięć przenośna, na której zapisywane są zrobione zdjęcia. Po zapełnieniu nośnika przerzucamy fotografie na pojemniejszy dysk komputera. „Wyczyszczona” karta jest ponownie gotowa do zapełnienia. Istnieje klika typów pamięci przenośnej do aparatów cyfrowych, z których najpopularniejsze to: Secure Digital, CompactFlash, Smart Media i MemoryStick.

Kompresja

Zmniejszenie rozmiarów pliku zdjęciowego według stałego algorytmu. Wielkość kompresji wybieramy określając jakość zdjęcia (np. fine, normal itd.), a więc im większe skompresowanie tym gorsza jakość końcowa.

Kontrast

Różnica między najjaśniejszymi i najciemniejszymi partiami obrazu.

Kompensacja ekspozycji

Jest to możliwość szybkiej zmiany wartości ekspozycji. W aparatach cyfrowych najczęściej stosowany jest zakres +/-2EV w odstępach co 1/3EV, co oznacza, że możemy zdjęcie maksymalnie 2-krotnie prześwietlić lub niedoświetlić. Punktem wyjściowym jest tu wartość proponowana przez światłomierz aparatu jako ekspozycja prawidłowa.

Liczba przewodnia

Wartość określająca maksymalny zasięg światła pochodzącego z lampy błyskowej. Standardowo wyrażana jest w metrach dla przysłony doskonałej (F1.0) przy czułości ISO 100. Przykładowo jeśli dla naszej lampy wynosi ona 18 to fotografując obiekt z 3m musimy ustawić przysłonę na F6.0 (18 : 3 = 6).

LCD

Mały monitor wbudowany w aparat cyfrowy, na którym możemy podejrzeć obraz widziany przez aparat, obejrzeć zrobione już zdjęcia, wyświetlić menu lub parametry naświetlenia.

Makro

Tryb fotografowania z małych odległości. Opisy techniczne aparatów cyfrowych zawierają informacje jaka jest minimalna odległość, z której możemy zrobić zdjęcie.

Migawka

Zasłona blokująca dostęp światła do powierzchni sensora światłoczułego. Podczas robienia zdjęcia migawka otwiera się na ułamek sekundy i zamyka kiedy zadany czas naświetlenia już upłynie.

Ogniskowa

Odległość (w milimetrach) między płaszczyzną obiektywu a miejscem, w którym skupia się światło tworzące ostry obraz. Jeśli mamy do czynienia z obiektywem zmiennoogniskowym (zoom) to podawany jest zakres ogniskowej np. 7-21mm. Standardem podawania ogniskowej jest wartość dla formatu 35mm (tradycyjny film małoobrazkowy), dlatego w opisach aparatów cyfrowych można znaleźć notkę „ekwiwalent dla 35mm”. Od długości ogniskowej zależy „kąt widzenia” aparatu.

Pomiar światła

System pomiaru warunków oświetleniowych dobierający najlepszą dla danego kadru ekspozycję. Aparaty cyfrowe wyposażone są zawsze w automatyczny pomiar światła (Automatyka Ekspozycji), który doskonale wyręcza nam w ustawieniu optymalnej przysłony i czasu naświetlenia. Zaawansowane aparaty oferują też różne rodzaje pomiaru: matrycowy (inaczej uśredniony), punktowy, centralnie – ważony i inne.

Priorytet migawki

Fotograf własnoręcznie ustawia czas naświetlenia (otwarcia migawki), a automatyka aparatu dostosowuje do tego optymalną przysłonę.

Priorytet przysłony

Ręczny dobór wielkości otworu przysłony z automatycznie dobranym czasem naświetlenia. Zadając określoną przysłonę regulujemy głębię ostrości.

Przysłona

Układ regulujący wielkość otworu, przez który światło wpada do aparatu. Najczęściej spotykanym typem jest przysłona irysowa – nachodzące na siebie blaszki tworzą okrągły otwór, który możemy zmniejszyć (zwiększając liczbę przysłony) lub zwiększyć (zmniejszając l. p.). Kolejne skoki przysłony na skali powodują 2-krotną zmianę natężenia wpadającego światła Od wartości przysłony zależy też głębia ostrości czyli fragment przestrzeni uchwyconej na zdjęciu, w którym wszystkie elementy są ostre (im mniejszy otwór tym większa głębia).

Rozdzielczość

Liczba zarejestrowanych pikseli obrazująca ilość informacji jaka została zawarta na zdjęciu. Im większa rozdzielczość sensora światłoczułego tym większa dokładność obrazu. Rozdzielczością nazywamy też zdolność układu obiektyw – sensor do precyzyjnego odwzorowywania szczegółów (podawana w ilości linii na powierzchnie obrazu).

Samowyzwalacz

Opóźnienie o jakiś czas (najczęściej 10 sekund) otwarcia migawki. Dzięki tej funkcji osoba fotografująca ma chwilę na uruchomienie mechanizmu i ustawienie się do zdjęcia.

Sensor światłoczuły

Układ scalony rejestrujący światło, które przez obiektyw pada na jego powierzchnię. Składa się z milionów maleńkich punkcików (pikseli) reagujących na światło o jednym z trzech kolorów. W aparatach cyfrowych element ten pełni funkcje „cyfrowego filmu” – złożony z punktów obraz trafia na końcu do przenośnej pamięci w postaci pliku zdjęciowego. Najczęściej stosowany układ to CCD, czasem stosuje się również przetwornik CMOS.

Solaryzacja

W fotografii cyfrowej efekt polegający na skrajnym podniesieniu kontrastu przez co na zdjęciu widzimy wyłącznie pola czarne i białe.

Światłoczułość

Czułość materiału fotograficznego (sensora światłoczułego) na padające światło wyrażana w międzynarodowej skali ISO. Im mniejsza światłoczułość tym większa wartość naświetlenia konieczna do zrobienia prawidłowego zdjęcia. Jednocześnie i czułość wyższa tym większa ziarnistość obrazu.

Szumy

Szumami nazywamy pojawiające się na zdjęciu plamki na obszarach jednolitego koloru. Są one efektem bądź to ustawienia w aparacie zbyt dużej czułości ISO, bądź zbyt małego lub niedokładnie wykonanego fotosensora w aparacie, którym zdjęcie wykonano.

Ziarno

Wada jawnego (wywołanego) obrazu fotograficznego objawiająca się dostrzegalnymi gołym okiem skupiskami ziaren srebra tworzących obraz. Efekt ziarna jest bardzo dobrze widoczny przy skanowaniu zdjęć fotograficznych w wysokich rozdzielczościach, a także podczas wykonywania z błon fotograficznych dużych powiększeń.

Źródłem jest strona

Co jest potrzebne do fotografowania.

Zaczynamy o oczywiście aparatu, naładowany do pełna akumulator jeśli wybierasz się w pener, pomyśl nad kupieniem dodatkowego akumulatora do aparatu bo nic tak nie irytuje jak masz super kadr ale akumulatorek właśnie postanowił się rozładować i pozostaje z niesmakiem zrobić zdjęcie telefonem albo się zebrać i iść do domu.

Następnie obiektyw i tu jest bardzo różnie bo większość z nas posiada ten jeden który dostaliśmy z aparatem ( body - samo pudełko, aparat ) tzw obiektyw kit.

Do nikona zwykle jest to NIKKOR F3.5-5.6G II AF-S DX ED 18-55 mm. lub 18-105mm VR KIT

Do canona Canon 18-55mm IS STM

Tu przejdę do oznaczeń na obiektywach bo zwykle jest to nie zrozumiałe.

Nikon:

AF-S - tym symbolem w 1996 roku oznaczono obiektywy z cichym silnikiem autofocusa (z ang. AutoFocus-Silent wave).

DX - obiektywy z takim symbolem mają za zadanie współpracować z aparatami o matrycy APS-C/DX, a więc 1.5x mniejszymi niż rozmiary błony fotograficznej.

SIC, N oznaczają zastosowanie powłok na soczewkach. SIC to z ang. Super Integrated Coating. Nikon stosuje je zazwyczaj do obiektywów z dużą ilością elementów czyli w zoomach. N oznacza Nano Crystal Coat. Ten rodzaj powłok stosuje się głównie przy produkcji obiektywów o dużym polu widzenia. 

IF to skrót od angielskiego wyrażenia Internal Focusing, które oznacza że ogniskowanie obiektywu odbywa się w jego wnętrzu, bez obracania się obudowy. Takie rozwiązania zmniejszają rozmiar obiektywu i przyspieszają jego ogniskowanie.

DC, to określenie dla obiektywów, które mają możliwość sterowania stopniem aberracji sferycznej tła i pierwszego planu poprzez obracanie soczewki DC (z ang. Defocus-image Control). Technikę taka stosuje się przy fotografii portretowej.

SWM, czyli Silent Wave Motor, to odmiana AF-S zapewniająca szybką i cichą pracę autofocusa.

ASP oznacza, że przy konstrukcji obiektywu użyto soczewek asferycznych, które redukują aberracje sferyczną. Elementy asferyczne są oznaczane również w ten sam sposób np. w obiektywach Sigmy.

ED oznacza szkło o niskiej dyspersji (z ang. Extra-Low Dispersion), z którego wykonane są soczewki, oczywiście nie wszystkie. Szkło niskodyspersyjne niweluje aberrację chromatyczną.

D oznacza obiektywy, które przekazują informację aparatowi o odległości do przedmiotu.

G oznacza brak w obiektywie pierścienia do zmiany przysłony. Ustawiana jest ona jedynie z poziomu aparatu.

VR, to oznaczenie na nikonowską stabilizację obrazu (z ang. Vibration Reduction).

Canon:

EF (z ang. Electro Focus) - oznaczenie mocowania dla canonowskiego standardu EOS (z ang. Electro Optical System) powstałego w 1987 roku.

EF-S, to najnowszy standard obiektywów, kompatybilny z EF, ale przeznaczony dla lustrzanek z matrycami APS-C. Wartości ogniskowych tych obiektywów należy przemnożyć przez 1.6 aby uzyskać odpowiednik dla formatu 35 mm.

L czyli Luxury, to oznaczenie najlepszej optyki Canona, przeznaczonej dla zawodowych fotografów. 

USM (z ang. Ultra Sonic Motor), jest to opracowana przez Canona metoda sterowania ogniskowaniem za pomocą fal ultradźwiękowych. Działający na tej zasadzie silnik, powoduje, że autofokus jest szybki i cichy.

IS, to akronim od Image Stabilizer, czyli optycznej stabilizacji obrazu zastosowanej w obiektywie. Konstrukcje optyczne z wykorzystaniem żyroskopów pozwalają stosować dłuższe czasy naświetlania przy fotografowaniu z ręki.

DO (z ang. Difractive Optics), to konstrukcja składająca się z siatek dyfrakcyjnych i soczewek zastosowana np. w obiektywach EF 400 mm f/4 DO IS USM czy EF 70-300 mm f/4-5.6 DO IS USM. Wykorzystanie zjawiska dyfrakcji pozwoliło na zniwelowanie aberracji chromatycznej, przy jednoczesnym zmniejszeniu gabarytów obiektywu. Jest to nowa metoda walki z tą wada optyczną.

Źródło

Mamy aparat obiektyw i wybieramy się w plener, chcesz by Twoje zdjęcie było unikalne niepowtarzalne i nieporuszone do tego bardzo przydatny jest statyw, jeśli nie masz porozglądaj się wykorzystać można niemal wszystko. Płotek na którym można się oprzeć, większy kamień, drzewo lub grubszy patyk. Ustaw aparat na tryb M czyli pełny manual i tu przyda się ściąga

Trójkąt ekspozycji 

Dawno temu zaczerpnięte z internetu, nie jestem w stanie podać źródła.

W różnych programach naszego aparatu jest nacisk na inne ustawienie, albo ustawiasz czas a aparat dobiera przysłonę, lub odwrotnie ale to już czytałeś-aś w instrukcji. Natomiast trybie AUTO który osobiście nie używam. Nie masz żadnego wpływu na zdjęcie to prawie tak samo jak telefonem lub kompaktem zarejestrować rozkład jazdy autobusów bo nie chce się pisać na karteczce.

Aparat ustawiony w tryb M i teraz jaką masz pogodę czy jest bardzo słonecznie, czy pochmurno, jeśli nie masz jeszcze wprawy ( zdobędziesz z czasem, nie zniechęcaj się to nie aparat na klisze, tu nieudane zdjęcie skasujesz i zrobisz nowe ) powiedzmy bardzo słonecznie- ustaw ISO 100 czas ekspozycji  1/25 przysłona f 4 obiektyw 18-105, lekko naciśnij spust migawki wyostrz obraz i delikatnie dociśnij klik i zdjęcie zrobione. Zobacz czy zdjęcie się udało jeśli coś jest nie tak czyli za jasne zmień ustawienie

minimalna zmiana czasu ekspozycji 1/30 f 4

i widać różnice jest lepiej ale to nie to, zmieniamy dalej

dalej zmieniamy czas  ekspozycji 1/50 f 5,6

Nasze zdjęcie wygląda ciekawie, nie jest to perfekt bo warunki atmosfertczne na to nie pozwalały.

Nie można się trzymać tych ustawień bo wystarczy że będzie bardziej słoneczny dzień i trzeba zwiększyć f np f 8 i skrócić czas ekspozycji 1/160. Z każdym obiektywem jak i z każdą pogodą będą inne ustawienia, wygląda to strasznie ale to tylko kwestia kilkudziesięciu zdjęć w różnych warunkach i dojdzie się do wprawy.

Życzę powodzenia i samych udanych kadrów :)